TR: O, Deel 1

Het verhaal

Omdat het nogal lastig wordt een verhaal uit de vrije hand te schrijven, geven we hier een beginnetje.

" Het is een stille, donkere nacht in Surray, de thuisplaats van Lara Croft. De kille wind guurt langs een nog openstaand raam. Ergens anders in Europa was dit wel anders. Amsterdam, 22:43. Met luid gejoel wordt een illegale voetbalwedstrijd voortgezet na de val van een speler, dankzij het gejank van enkele katten klinkt er gerommel in een aantal huizen, op de railing van een brug worden door late skaters een paar nieuwe moves uitgeoefend. Maar in het museum was de situatie wel een tikkeltje anders.
Als Lara wakker wordt hoort ze geklop op de kolossale slaapkamerdeur. 'Lady Croft, de handdoeken zijn gewassen.' Winston. 'Binnen', mompelt Lara slaperig. Winston opent de deur en maakt zijn weg naar het voeteneinde van Lara's bed, waar hij de berg lappen neerlegt en zorgvuldig begint te vouwen. Lara wrijft met haar handen in haar ogen en slaakt een diepe geeuw. 'Zip vroeg of je nog tijd had voor een kleine zaak', vertelt Winston, terwijl hij met de opgevouwen handdoeken naar de kast van Lara loopt. 'Best', antwoordt Lara. Ze tast met haar hand over haar nachtkastje en rolt uit haar bed. Met deken en al komt ze op de grond terecht. Ze neemt de wekker van haar nachtkastje en kijkt naar het ding. Maar het enige wat voor haar opdoemd is een waas. 'Winston?', vraagt ze vermoeid terwijl ze haar gezicht weer terug in de dekens laat vallen, 'Weet jij hoe laat het is?' Winston laat de handdoeken voor wat het is en snelt naar Lara toe. 'Het is 9:44 M'Lady', leest hij hardop. 'Wat!?', Lara schiet overeind en gooit de dekens op het bed. Onmiddellijk werkt ze Winston naar buiten en geeft hem de opdracht een ontbijt klaar te maken. 'Maar Lara', probeert Winston nog. 'Gewoon doen Winston, geen gemaar!', roept Lara over haar schouder.

Lara begeeft zich naar de badkamer, waar ze de deur achter zich in het slot draait. Ze draait de doucheknop aan en schuift het gordijn alvast dicht. 'Eerst even het water warm laten worden', denkt ze. Ondertussen bekijkt ze haar gezicht in de spiegel boven de wastafel. Naast de wastafel staat een wasmand. Lara hoort er een vreemd geluid uitkomen. Alsof er iedere keer iets in- en uitklapt. Ze pakt het pistool vanonder haar witte badjas en richt het op de wasmand. Ze neemt een stap dichterbij en maakt één hand vrij om het deksel van de mand af te halen. In een fractie van een seconde haalt ze het deksel eraf en richt met haar handgun op een berg kleding. Ze legt het wapen op de wastafel en graaft wat rond in de wasmand. Ze haalt er een bebloed t-shirt uit. Daarin zit Kurtis' wapenschuif gewikkeld. 'Kurtis?', fluistert ze zachtjes. Ze wikkelt het ding weer terug en legt het op de rand van de wastafel, waarna ze de deksel weer op de wasmand doet. Ze kleed zich uit en gaat onder de warme waterstroom van de douche staan.
Als Lara de tweevoudige trap van haar Manor afloopt wordt ze begroet door Zip, wiens koffie voorop staat. Als ze langs het haardvuur loopt kijkt ze naar de mantel waar het schilderij van haar ouders hangt. Dat doet ze altijd eventjes. 'Goedemorgen', fluistert ze naar de twee personen. Als ze zich omdraait botst ze tegen een hardwerkende Allistar aan. 'O, Lara, jij bent het', verontschuldigd hij zich, 'Nog wat te doen vandaag?' 'Ik hoop dat een bepaald persoon me dat kan vertellen', zegt Lara, terwijl ze naar Zip kijkt. 'Uhm. O ja, Lara, kun je even komen?', probeert die zich eruit te praten. Als Lara arriveert in het high-tech kantoor van Zip wordt ze meteen naar één van de computerschermen geleidt. 'Je kent Rutland nog wel, toch?', vraagt hij. 'Natuurlijk', antwoordt Lara. 'Op het moment zit hij nu te ontbijten in een sjiek hotel in Europa. 'Europa?', vraagt Lara, 'Wat doet Rutland in Europa?' 'Dat vroeg ik mezelf ook af. Dus heb ik wat research gedaan. Vannacht is er ingebroken in onderzoekscentrum.' 'En toevallig was Rutland er ook', vult Lara hem aan. 'Dat is nog de vraag,' antwoordt Zip. 'Laat me raden. Jij wilt dat ik dat ga uitzoeken?' Lara vouwt haar armen over elkaar. 'Precies.'

Een felle zon kleurt de hoge daken van kantoorgebouwen geel. Lara beëindigd haar pauze met een paar gulzige slokken uit haar flesje Spa Reine. Ze houdt een hand voor haar ogen en bekijkt de lucht goed. Een plof. Zo te zien is het flesje uit haar handen gevallen. De vloeibare inhoud drupt nu over de rand van het gebouw.